zaterdag 19 april 2014

De miraculeuze ontsnapping van badeendje 599





Bloodwoosj trof gisteren tijdens een struintocht langs de Maas te Meers (Limburg) drie badeendjes aan. In de winter (of tijdens een eerdere winter) met hoogwater in het drijfhout verstrikt geraakt en met het terugtrekken van het water aldaar achtergebleven.
Één badeendje was behoorlijk wit gebleekt en bevatte diverse gaten waar het plastic afgebrokkeld was. Nummer twee zag er iets frisser uit, maar was zijn piepstem toch in de loop van zijn (lange?) leven kwijtgeraakt. Met nummer drie was iets bijzonders aan de hand. Behalve dat deze een stuk groter was dan de andere twee en wel nog piepen kon, was hij aan de onderzijde genummerd!
Met onuitwisbare stift was er ooit “599” op geschreven. Gebleekt door zonlicht en Maaswater maar nog steeds leesbaar.

nr. 599

“Vreemd” was in eerste instantie de gedachte. “Zou dit eendje deel uitmaken van een wetenschappelijk experiment dat de verspreiding van eendjes via waterwegen onderzoekt?”.
Daarbij denkend aan de belangrijke informatie over zeestromen die het vergaan van een containerschip met badeendjes in 1992 en het daarop volgende onderzoekvan Curtis Ebbesmeyer in de loop der jaren opleverde.


verspreiding van 28800 in januari 1992 overboord geslagen badeendjes
(bron afbeelding: open source wikipedia)



Er vanuit gaande -dat indien het veronderstelde experiment met badeendje nummer 599 inderdaad heeft plaatsgevonden- dit ofwel in Wallonië ofwel in Frankrijk moet zijn geweest (zou het in Nederlands Limburg hebben plaatsgevonden, dan hadden we er toch vast en zeker van gehoord), werd eens gegoogled in het Franse taalgebied op trefwoorden “Canard en plastique” en “Meuse”.
En ziedaar, de eerste treffer was direct prijs.
Een Franstalig krantenartikel waaruit blijkt dat badeendje 599 samen met 10000 (tienduizend!!!) soortgenoten op 7 oktober 2012 even ten zuidoosten van de stad Luik in de Ourthe te water werden gelaten.
Niet als experiment, maar onderdeel uitmakend van een wedstrijd, genaamd Ducksday 2012, georganiseerd door de plaatselijke Lions Club.


nr. 599 bekijkt zijn eigen tewaterlating op youtube


De eendjes waren voorafgaand aan het evenement te koop voor 4 euro per stuk. De regels simpel: wiens eendje als eerste over de finishlijn ter hoogte van het park Boverie te Luik ging had gewonnen, de volgende verdiende prijs nummer twee enz.
De prijzenpot bestond o.a. uit een reis naar Parijs, een mountainbike, diner- en cadeaubonnen en zelfs een Peugeot 107.
Van de opbrengst van de wedstrijd en de bijkomende festiviteiten werden tevens een aantal goede doelen gesponsored, zoals een tehuis voor Alzheimer patiënten, een opleidingscentrum voor blindengeleide honden en een organisatie die zich sterk maakt voor kinderen en adolescenten uit sociale achterstandswijken.


onderweg naar de finish 

Opmerkelijk detail:  
(citaat) “Le trajet choisi élimine tout risque de voir un seul canard s’échapper vers la Meuse. La darse qui sépare les eaux de l’Ourthe et de la Meuse empêche toute évasion de canards en dehors du trajet choisi.
En outre, le courant de l’Ourthe pousse tous les canards irrémédiablement vers la Dérivation.
Des flotteurs en polystyrène d’un seul tenant par côté seront installés en forme d’entonnoir. Plusieurs bateaux d’aviron de l’Union nautique seront également présents afin de récupérer le moindre canard.

Vrij vertaald:
Het traject is dusdanig gekozen dat het onmogelijk is dat een eendje zou kunnen ontsnappen en zijn weg naar de Maas vinden. De piervormige dijk die de Ourthe en de Maas van elkaar scheidt verhindert iedere ontsnapping van een badeendje buiten het gekozen traject.
Bovendien stuwt de stroming van de Ourthe alle eendjes onomkeerbaar richting Dérivation (waterweg tussen park en oostelijk centrum Luik). Drijvers van polystyreen die aan de oever vastgemaakt zijn vormen een trechter. Meerdere roeiboten van de Union nautique (Luikse vereniging) zullen eveneens aanwezig zijn om de kleinste eend te vangen

Badeendje 599 leidde de organisatie (en de naïeve deelnemers) kennelijk goed om de tuin, want werd op vrijdag 18 april 2014, ruim anderhalf jaar na zijn vertrek, aangetroffen in een van de Maasuiterwaarden in Nederlands Limburg.
Ruim 50 kilometer achter de finish.

Rijst de vraag: Hoeveel van die 10000 zouden er de zee bereikt hebben?

Van een stuw, sluis of natuurlijke hindernis is ter hoogte van en voorbij aan die finish geen sprake. De organisatie moest het hebben van de eigenhandig aangelegde trechter over de Maas/Ourthe-arm die plaatselijk zo’n 50 meter breed is.
Dat doet het vermoeden rijzen dat het eerste contingent badeendjes er op 7 oktober 2012 weliswaar met trechter en hand uitgevist werd, maar dat een aanzienlijk restant uit wat men in wielertermen “de bus” noemt wel eens heel goed ongefilterd koers heeft zien te zetten richting Noordzee.
Om van daaruit ongehinderd verder te kunnen gaan op weg naar de Plastic Soep.
Nummer 599 is het in ieder geval gelukt de trechter te passeren en hij zal beslist niet de enige zijn geweest.

Werd in Nederland vorig jaar tijdens de kroning op het laatste moment (gelukkig!) een ballonwedstrijd vanwege milieuredenen afgeblazen, daar is er bij de duckraces nog genoeg voorlichtingswerk aan de winkel. In ieder geval hoe men effectief verhinderen kan dat ook maar één eendje verder zwemt richting Plastic Soep.
De meest effectieve manier is uiteraard helemaal geen duckraces te houden.
Dat lijkt voorlopig nog een utopie.
Wellicht valt met juiste voorlichting nog enig voortschrijdend inzicht bij organisatie en deelnemers te bewerkstelligen.

Op 15 juni 2014 zal er wederom een Ducksday in Luik plaatsvinden.
Prijs per eendje ditmaal 5 euro.
Hoofdprijs een Peugeot 207.
Het milieu vervuilen en daarmee nog een auto winnen ook, het moet allemaal maar kunnen anno 2014.

Verder op de kalender de komende maand:
26 april 2014, Pétrusse (Lux), 13500 genummerde badeendjes, hoofdprijs is een Citroën DS3. Mocht er hier één ontsnappen dan zal deze vroeg of laat niet in de Maas maar in de Rijn belanden.

11 mei 2014, Jeker (Maastricht, NL), 10000 genummerde eendjes zullen in de Jeker (zijrivier Maas) gedropt worden. Hoofdprijs: 1 jaar gratis in een (gele) Mini rijden.


Hoe groot was de boete op zwerfvuil ook alweer?
Feitcode H022 (NL) stelt: 130 euro.
In België kan het oplopen tot bijna het dubbele.
Opsporing van de verantwoordelijken lijkt dankzij nummering en uniciteit van de gebruikte eendjes niet echt een probleem. Toch?

Bij dezen van Bloodwoosj aan alle organisaties die niet in staat zijn hun eendjes in eigen badkuip te houden alvast een welgemeend: “Fuck your duck”.


 Fuck your Duck



Wilt u ook graag de duck fucken, mogelijk nadat u een genummerd eendje gevonden hebt, maak -indien van toepassing- uw vondst/bedenkingen dan kenbaar op een van de volgende facebookpagina’s:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten