Zaterdagavond 12 mei 2012, burgemeester Damenpark Geleen. Tijd voor het jaarlijkse Geleense moederdag-cadeautje Mama’s Pride. Tijdens het optreden van Mary Shade zitten Bloodwoosj en Bloomefiemel helaas nog thuis aan de pizza, maar als om 21.00 uur Chagall zou moeten beginnen zijn we present op het festivalterrein. Echt druk is het nog niet, maar gedurende het vorderen van de avond zal dat aardig rechtgezet worden. Op het podium een onwennig rondlopende jongedame te midden van een serie podiumbouwers die druk bezig zijn de laatste kabeltjes in de juiste gaatjes te proppen.
Aan de rechterzijde van het podium –vanuit de artiest bekeken dus links- een herhaling van wat vorig jaar waarschijnlijk als experiment begon maar nu op vrijwel ieder popfestival standaard is geworden: de Twitterfontein. Voor wie zich nog onwetend in het nieuwe sociale tijdperk beweegt: een twitterfontein is eigenlijk een groot digitaal scherm waarop je alle via het twitternetwerk de wereld ingezonden berichten, die een bepaald gemeenschappelijk tref- of zoekwoord bevatten, kunt tonen aan geïnteresseerden. In het geval van vanavond is het trefwoord uiteraard “Mama’s Pride”. Om te voorkomen dat fout gespelde berichten of incidentele typevautjes leiden tot het niet tonen van een bericht, wordt doorgaans opgeroepen een gezamenlijk afgesproken trefwoord te gebruiken. Liefst een makkelijk en kort trefwoord dat alle geïnteresseerden op dat moment verbindt.
Zo ook op Mama’s Pride. Het toverwoord van dit weekend is #mmp2012.
Kort maar krachtig.
Door de gebruikers op te roepen de hashtag mmp2012 te gebruiken in hun tweets en vervolgens alleen de tweets die datzelfde #mmp2012 bevatten voor het grote scherm te selecteren kan iedereen op het festivalterrein genieten van wat de overige festivalgangers met jou en anderen willen delen. Een mooie manier om digitaal en interactief je publiek te laten communiceren met, over, voor en soms zelfs in elkaar.
De aard van de berichten verschilt nogal. Zo zijn er oproepen van mensen die elkaar kwijt zijn in de trant van “@pierre_van_truuj als je ons zoekt we staan aan de frietkraam #mmp2012” tot oproepen van mensen die willen weten voor welke vrijetijdsbesteding hun vrienden gekozen hebben: “wie vnv ook op #mmp2012 ?”. Daarnaast volgen er de tweets van mensen die kennelijk de onweerstaanbare drang voelen een normaal tot het privéleven beperkte gemoedstoestand met anderen te delen getuige: “Jaré is in voor geiligheid #mmp2012”.
Vooral in de laatste categorie zijn er nogal wat sociaal bezig met shockeren, het uitdagen van gehele bevolkingsgroepen of het spuien van schunnige en provocerende teksten. Dit alles in een poging hun 10 seconds of fame op de twitterwall te bereiken. Doorgaans zijn het trouwens wat meer dan 10 seconden want ieder bericht komt gemiddeld twee à drie keer op het scherm, maar goed. Eeuwige roem onder een beperkte groep is blijkbaar een aanlokkelijk doel om je te vermaken op een festival waar in vroeger tijden mensen elkaar recht in de ogen keken als ze iets over of met elkaar wilden delen.
“The times they are a-changing” zong Dylan al in de tijd dat menig vader of moeder van de huidige twitter-generatie nog vloeibaar was. Een vooruitziende blik had de man.
Als het te bont wordt grijpt iemand van achter de knopjes in en wordt de censuurgum op al te (a)-sociaal kretende gasten toegepast. Zo mogen B&B van achter de thuis PeeCee tijdens het optreden van Mary Shade om 20.26 uur vaststellen dat een via Tweetcaster for Android opererend jongmens tien minuten na het uiten van de spreuken “HATERS GONNAA HATEE #mmp2012” en “GAY HOMOS #mmp2012” plotseling de tweet “HAHA IK BEN GEBLOCKT OP HET SCHERM VAN #mmp2012” de wereld in slingert.
Twintig jaar geleden hadden er een paar vuisten zijn gezicht verbouwd, in het huidige spreekwapenstijdperk valt dit gedrag onder de categorie “sociaal”, noemen we de wijze van communicatie “sociale media” en vinden we het doodnormaal dat dit type levenswijsheden ongevraagd met Jan en Alleman gedeeld wordt (ook ouderwets trouwens, dat gebruik van hoofdletters voor eigen namen). Gelukkig is de censurist achter de knopjes een andere mening toegedaan.
Anyway, terug naar de muziek, want daar waren we voor gekomen. Toch?
Een kwartiertje later dan gepland, rond 21.15 uur mag Chagall aantreden.
Na een piepend begin, geluid wat fout afgesteld is een eufemistische omschrijving van de toestand van de audioapparatuur, schuiven wat toeschouwers naar voren en staan er enkele tientallen tussen B&B (veilig op 20 meter, stel je voor er ontstaat daar vooraan een moshpit) en het podium. Op dat podium zou een 23 jarig 3FM Serious Talent moeten staan dat omschreven wordt met steekwoorden als “midden op het kruispunt van pop en dubstep” en “daar mag James Blake best jaloers op zijn”, maar wat B&B eerder zouden scharen onder de categorie doubtstep; “doe een stapje naar voren en een stapje terug”.
Wellicht is Chagall doorgaans in staat overtuigender over te komen, maar als je publiek op #mmp2012 vooral reageert op de bontmuts die je draagt of je broek die er uitziet als een bewegende discobol met twee pijpen, dan zit er toch met je muziek ergens iets fout. Zeker als dan door het publiek voortdurend rechts naar de twitterfountain gekeken wordt, in plaats van naar jou op het podium.
Jammer, ook voor het meisje met de bontmuts, maar op de twitterwall wordt ze meedogenloos neergesabeld:
“wat een crapzangeres #mmp2012”,
“Hoe laat begint 't optreden van Corry Konings?! #mmp2012”,
“Sjpeel BREATHE ouw muk nutte krak Chagall #mmp2012” of
“Ik wil die muts hubbe #mmp2012”.
Waarna even later inderdaad “breathe” gespeeld wordt en laatstgeciteerde interactieveling droogjes opmerkt “Ofja, hout dig die lelijke muts mer #mmp2012”.
Einduitslag van dit optreden na een speelhelft van 45 minuten: Meisje met bontmuts: 1 – Twitterfontein: 3.
De fairplay prijs gaat naar de bontmuts.
Enkele twitteraars werden middels een rode kaart voor de rest van het spel uitgesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten