7 Augustus 1864, haar achttiende verjaardag, de dag dat ze volwassen werd, maar ook de dag dat ze stierf. Haar ouders waren ontroostbaar en wendden zich tot een bekende beeldhouwer in een poging de herinnering aan hun stralende meisje levend te houden. Het marmeren meesterwerk dat de kunstenaar bijna een jaar later afleverde mag ronduit betoverend genoemd worden. Werd hij geïnspireerd door de sprookjes van de gebroeders Grimm? Of wellicht door Charles Perrault, schrijver van o.a. moeder de gans?
Zo wit als sneeuw, met een lichte mysterieuze glimlach rond haar mond, dromend van de prins op het witte paard ligt ze nu al 145 jaar, beschermd door een glazen vitrine, op het kerkhof van Robermont te Luik, wachtend op de dag dat de prins haar zal komen ontwaken.
Ze is niet dood. Ze slaapt slechts…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten